Школо за новата реалност
 

Малку се оние што одгледуваат цвеќиња.
Многу се оние кои сакаат да ги откинат

кога почнуваат да цутат...

Ајде драги мои деца во возрасни тела да се присетиме на детството, на училиштето и да размислиме дали и колку ни беа од корист часовите и годините поминати во училишните клупи?

Кој од нас ги употреби податоците кои ги учевме наизуст за тоа колку јаглен произведува Русија? Колку овци има во Нов Зеланд? Колку сребро произведува Аргентина? Што значи Пи и колку изнесува? Колкава е квадратурата на кругот? Што се крие зад формулата C6H12O6? На кој датум била битката кај Херонеја, кога кај Ватерло, а кога на Марица? И зошто е тоа воопшто важно кога историјата ја пишуваат победниците?

Ајде да размислиме дали овие сознанија го подобрија квалитетот на нашите животи? Дали не научија како да сакаме? Како да бидеме среќни? Како да му се радуваме на животот? Како да бидеме добри пријатели, сопрузи, родители, синови, ќерки, свекрви и свекори, баби и дедовци?

Признавам, овие информации, кому повеќе кому помалку во зависност од тоа колку кој учел, ни помогнаа да ја набилдаме левата хемисфера на нашите мозоци, која е одговорна за логиката и рациото. Но, гледај чудо! За сметка на тоа, десната хемисфера на нашите ореовидни творби, која е одговорна за емоциите, интуицијата, креативноста, фантазијата, остана обесправена.

И денес, ние, децата во возрасни тела, не сме во хармонија со себеси, не знаеме што бараме во животот, што ни треба да се чувствуваме исполнето и задоволно. Па, некои од нас трупаат пари, иако повеќе немаат потреба од нив. Други влегуваат од врска во врска со цел повторно да го почувствуваат она чувство што се јавува на почетокот на секое ново вљубување. Трети бараат возбуда во коцкањето. Некои бегаат од реалноста во замелушувачкиот ефект на алкохолот, во дрогите. Има и такви кои се насладуваат на туѓата несреќа со што добиваат илузија дека нивната се намалила. Некои одлучуваат предвреме да заминат од овој свет...Секој се бори на свој начин. Но, речиси никој не е сосема задоволен.

Ајде сега повторно да се замислиме како првачиња кои започнуваат да следат настава во едно поинакво школо. Замислете во прво одделение да учиме за тоа што е љубов меѓу ближниот и како да си помагаме еден на друг?

Во второ одделение да учиме на кој начин функционира нашиот мозок и како ги привлекуваме позитивните и негативни настани во животот?

Во трето да учиме за тоа како да стекнеме самодоверба и сигурност во себе?

Во четврто, како да ја одбереме вистинската професија?

Во петто, како да ги водиме нашите финансии?

Во шесто, што е тоа што прави да се чувствуваме исполнети и како да избереме партнер идеален за нас?

Во седмо, како да станеме добри родители?

Во осмо, како со невидливи енергетски врски сме поврзани меѓу себе и со се што постои во Универзумот? И како со нашата работа и живот да придонесеме за општото добро?

Wooow... Замислете како би изгледал светот кога би учеле вакви работи? Секој од нас и човештвото во целина, ќе бидеме задоволни од себеси, од работата, од нашиот љубовен живот, од децата. Ќе бидеме подобри луѓе, подобри соседи, покорисни и за себеси и за другите.

И што е најважно, ќе знаеме како да одгледаме нова генерација деца со истите особини...

Замислете го тој прекрасен, прекрасен свет! Или како што би рекол Луис Армстронг: „What a wonderful, wonderful world“...

Виолета С. Марсол

(Текстот е авторски и забрането е да се копира и реобјавува без дозвола од страна на авторот, освен да се шерува во оригинал)

 

 
 
Регистрирано во Македонска Авторска Агенција
под реден број 970 Скопје
 
Ниту еден дел од овој текст не смее да биде препечатуван, копиран или објавуван во било која форма или на било кој начин во електронските или печатените медиуми, без писмена согласност од авторот.
Недозволеното репродуцирање се казнува со закон.