Лудвиг Ван Бетовен
 

Ако уметникот е голем и ако како таков го прифати целото човештво, тој тогаш мора да биде поеволуиран човек од сите нас. Бидејќи, него не го избираме ние да направи нешто добро за нас, него го избира Господ да направи нешто без наша волја, но за наше добро. Таков е и случајот со Лудвиг Ван Бетовен, кому Господ му подари огромен талент, креативност, упорност и љубов кон музиката. А, тој полека ама сигурно го “избрка” феудализмот од класичната музика. Заради тоа не е чудно што едногласно, со немо гласање на целото човештво, за најзначајни се прифатени две негови дела: деветтата симфонија и Миса Солемнис. Нивните идеи искажани со музика и текст не може да ги искористи никој поединечно, за никаква политичка цел. Можат да им послужат само на оние кои се борат за хуманистички идеали, за кои се бореше и самиот Бетовен. Веројатно затоа, кога за прославата на денот на Обединетите Нации требаше да се избере музичко дело кое ќе го симболизира братството меѓу луѓето и народите, тогаш без двоумење, изборот падна на Бетовеновата деветта симфонија.

Лудвиг Ван Бетовен се роди на 16-ти декември 1770 година во Бон, во знакот на хуманиот и идеалистички расположен Стрелец, со подзнак во традиционалниот, уметнички надарен Бик и Месечина повторно во слободољубивиот Стрелец. А, планетите на небото, во моментот на неговото раѓање, правеа моќни аспекти и завземаа доминантни позиции. Ексцентричниот Уран, од полето на личноста (прво), му праќаше позитивни вибрации на креативниот Нептун, во полето на работата (шесто), а и двајцата го поддржуваа моќниот Плутон, во полето на угледот и кариерата (десетто). Овој голем Земјен тригон говори за Вселенска заштита, за тоа дека Бетовен беше избран од Господ да изврши посебна мисија на Земјата. Тој беше задолжен преку своето творештво да ги материјализира Вселенските идеи и визии. Оттука, неверојатната сила и магнетизмот со кои зрачеа тој и неговата музика. Но, тоа говори и за несекојдневен живот, изглед и талент. Под влијанието на оригиналниот Уран и моќниот Плутон, неговата музика е занесна и страсна, за веќе во следниот миг под влијанието на мечтателниот Нептун да премине во нешто нежно.

Бетовен се роди како син на црковен пејач. Неговиот татко не беше прототип на добар родител. Тој беше суров, предаден на алкохолот, без чувство на љубов и одговорност кон сопствените деца. Но, тој всушност го научи малиот Лудвиг од рана возраст да ја превземе одговорноста за својот живот и за животите на неговите браќа и сестри, во свои раце. Неговиот татко го воведе и во царството на музиката. Па, веќе во својата осма година, малиот Лудвиг свиреше клавир, а во единаесеттата свиреше во театарскиот оркестар. Но, заради емотивната глад во детството, тој научи да ги потиснува своите емотивни потреби и да не ја покажува љубовта. Затоа, целата своја енергија ја насочи кон работата. А, луѓето го доживуваа како нечувствителен и суров. Тоа всушност го покажува и позицијата на суровиот Сатурн, сместен во полето на љубовта (петто) во неговата натална карта. Сатурн во петто поле говори дека човек ја отфрла љубовта од себе од страв да не биде повреден, како што веќе бил во детството, од страна на своите родители.

Кога наполни 17 години, младиот Бетовен дојде во Виена. Но, потребата за лична слобода и независност, што е всушност основна потреба на секој Стрелец, често мораше да ја плаќа со беда и немаштија. Со цел да најде попристојни услови за живот и работа, тој во Виена смени дури 15 стана. Но, секогаш вториот беше полош од првиот. Ништо чудно ако се знае дека во периодот од 1787 до септември 1789, непредвидливиот Уран транзитираше низ неговото поле на домот (четврто), оневозможувајќи му да остане на исто место подолго време. Неколку години подоцна, во 1795 и 1796, Сатурн, реализаторот на судбината, минуваше низ знакот Близнаци и им испрати негативни вибрации на неговата натална Месечина, симболот за чувствата, на наталното Сонце, симболот за егото, и на наталниот Меркур, симболот за говорот и слухот. Тоа предизвика да се случи нешто страшно. Уште на почетокот на кариерата што многу ветуваше, кога имаше само 25 години, Бетовен ја доживеа најголемата несреќа што може да му се случи на еден музичар, го загуби слухот. И тука мудрите би рекле дека секоја случка во нашиот живот е само материјализација на убедувањата што ги содржи нашиот ум. И би додале дека човек го губи слухот кога му е премногу болно да ја чуе вистината. А, Бетовен не сакаше да чуе дека неговиот брат ќе се ожени за жената во која што и тој самиот беше вљубен. Па дури потајно ја сметаше за единствената вистинска љубов во својот живот. Други пак би рекле дека со цел да не се возгордее поради апсолутниот слух што го поседуваше, Судбината се обиде да ја излечи неговата гордост одземајќи му го слухот. Како и да е, суровата болест го натера да се повлече во себе, го фрли во очај, па дури го донесе и до работ на самоубиство. Меѓутоа, никој се уште не проникнал во Божјата промисла за да открие каква е смислата на лошите работи што ни се случуваат во животот и какво добро имаме од секое лошо што сме го преживеале.

И овој пат Бетовен од депресијата го спаси неговата силна волја, храброста да ја прифати несреќата и решеноста по втор пат во животот да ја земе судбината во свои раце.

Од победата над себеси, Бетовен изгради богата подлога за својата уметност. А, во нејзината основа лежи филозофијата за животот и моралот, изградена врз темелите на човекољубието, борбеноста, храброста и решеноста во исполнувањето на животната мисија да се истрае до крај. Факт за кој Бетовен и тоа како беше свесен.

И токму како глув музичар, тој ги направи своите најпознати и најдобри дела, ја напиша деветтата симфонија, концерти за клавир, виолина, 32 клавирски сонати, 10 сонати за виолина, 5 сонати за виолончело, камерни дела, увертири, песни, “Миса Солемнис” и операта “Фиделио”. Очигледно тоа и го должеше на Судбината, која му го одзема слухот, можеби токму со цел да не ја растура енергијата и талентите на секојдневните, тривијални случувања, луѓе и разговори, туку да ја насочи во креативна работа.

Ретко кој музички великан можеше со таква леснотија да ги согледа слабостите на општеството во кое што живееше, општество со кое се уште владееше аристократијата, но веќе се издигнуваше граѓанската класа. А, како и секој правдољубив и вистинољубив Стрелец, тој без страв и без “влакна на јазикот” ги критикуваше моќниците од тоа време, покажувајќи нескриен презир кон малограѓанштината. И кога неговиот брат, кој со помош на шпекулации се збогати преку ноќ, му испрати визит-карта на која пишуваше “Јохан Ван Бетовен - сопственик на имот”, Бетовен му прати своја визит-карта на која што напиша: “Лудвиг Ван Бетовен - сопственик на мозок”...

Под влијанието на оригиналниот и ексцентричен Уран во близина на Асцендентот и моќниот Плутон на Зенитот, Лудвиг Ван Бетовен беше оригинален и свој во се што работеше. Па, кога еднаш дојде до жесток конфликт меѓу него и неговиот мецена, кнезот Лихновски, импулсивниот Бетовен му кажа директно в лице: “Кнезу, тоа што сте Вие, сте го стекнале со игра на случајот и со раѓањето. Додека, својата позиција јас си ја должам самиот на себе. И до сега имало кнезови и ќе има илјадници во иднина, но Бетовен е само еден!”

Навистина искрено, смело и самосвесно како што тоа го може само еден Стрелец. Но, на неговиот бистар ум и остар јазик големо влијание изврши и блискиот контакт меѓу Сонцето и Меркур, планетата на разумот и говорот, сместени во филозофскиот и арогантен Стрелец. Додека нехармоничниот однос меѓу бистриот Меркур и агресивниот Марс, во неговиот хороскоп, беше причината поради која тој лесно влегуваше во конфликти со луѓето, ги навредуваше, сакаше постојано само тој да биде во право.

– Дали навистина беше човек без срце, како што многумина му забележуваа?

Не постои човек без срце. Најчесто агресивноста е начин на кој што луѓето се трудат да се заштитат себеси од повреди. Пресудна улога за несредениот љубовен живот на Бетовен има позицијата на Сатурн во полето на љубовта (петто) во неговата карта. Тоа открива дека недостатокот на љубов во детството го спречуваше да се отвори и комплетно да и се предаде на саканата личност, од страв дека би можел да биде искористен, отфрлен и повреден. На тоа се надоврзува и позицијата на Венера, планетата на љубовта, во конзервативниот Јарец, што говори за чувство на несигурност и потреба од голема и вистинска љубов што ќе трае до крајот на животот. Додека позицијата на Месечината, која е одговорна за чувствата, во слободољубивиот Стрелец, говори дека тој всушност се плашеше некој да не му ја ограничи слободата. Затоа, мажите во чиј што хороскоп Месечината е во Стрелец, најчесто цел живот остануваат ергени.

– Можеше ли да го победи сето тоа?

Да, преку креативна работа и преку работата со деца. Тие би му помогнале повторно да направи контакт со повреденото дете во себе и така да исцели. Можеби затоа Бетовен толку многу се вложуваше во воспитувањето на својот внук, откако брат му почина.

Неговите биографи тврдат дека Бетовен имаше богат љубовен живот, но дека никогаш не доживеа искрена љубов. Многумина тука ја наоѓаат причината за неговата недоверба кон луѓето. Според нив, неговиот љубовен опус започна на негова петнаесетгодишна возраст кога тој се вљуби во некоја Елеонора. Во истото време, неговата Месечина во дирекција го допре Јупитер, планетата на среќата. Потоа следуваше примадоната Магдалена. Негова исто така голема љубов беше и неговата ученичка Џулиета на која и ја посвети “Месечевата соната”. Педесет години по неговата смрт, Фани дел Рио зборуваше за неговата голема љубов кон неа. На списокот на неговите љубовници се наоѓаше и името на убавата и интелигентна Тереза, на страсната, темнокоса пеачка Амали, која до крајот на својот живот го чуваше неговиот прамен коса што тој и го подари на разделба. А тој, остана да сонува и да пишува љубовни писма кои никогаш не ги испрати, до жената на својот брат.

Во последните години од својот живот, со луѓето комуницираше само со пишување. Па, затоа секогаш до себе имаше некаков бележник. На крајот остана без средства за живот. Се разболе.

На ден 26 март 1827 година, надвор беснееше снежно невреме. И кога одненадеж светна и загрме, болниот Бетовен, како и секој непоправлив бунтовник, ја крена својата тупаница кон небото и умре. До неговиот вечен дом, во алејата на музичарите, каде што почива до Шуберт го испрати река од околу 30.000 луѓе. А, она што тој го зборуваше тогаш, воден од сопственото искуство, луѓето се во состојба да го сфатат дури денес. Тој велеше: “Несреќата може да ја поднесе само оној кој мисли и постапува позитивно и благородно.”

 

 
 
Регистрирано во Македонска Авторска Агенција
под реден број 970 Скопје
 
Ниту еден дел од овој текст не смее да биде препечатуван, копиран или објавуван во било која форма или на било кој начин во електронските или печатените медиуми, без писмена согласност од авторот.
Недозволеното репродуцирање се казнува со закон.